نويسندگان



آثار تاريخي يك عاشق



دوستان عاشق تنها



دوستان عاشق



وضعیت من در یاهو



آمار وب



طراح قالب:



موزیک و سایر امکانات





سوتک

                                                                                                                                                         

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد!

نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت

ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد

گلویم سوتکی باشد به دست کودکی

                                  گستاخ و بازیگوش

و او هر روز پی در پی

دم گرم خودش را در

                            گلویم سخت بفشارد

و خواب خفتگان خفته را بیدار سازد

بدینسان بشکند دائم

                          سکوت مرگبارم را...


[+] نوشته شده توسط faeze در 22:51 | |







شب مرگ

شما ای خاطرات کهنه و پوسیده و در هم ز من امشب چه میخواهید؟

ز من امشب که می میرم یکه و تنها ، چه می خواهید؟

برای مُردنم کسی را خبر نسازید.

نمی خواهم پدر بّرهم زّند چشمانِ بازم را

نمی خواهم ببیند مادرم سختی جان کندنم را.

نامه ای نوشته ام که گر افتد به دست دلبرم، اشکش فرو ریزد.

بدینسان نامه ام:

سلام مادر،سلام ای نازنین، ای مهربان ،ای بهترین مادر،

دگر در دفترم شعر جدیدی را،

                          نخواهی دید ،نخواهی خواند

دگر در البومم عکس جدیدی را نخواهی دید.

دگر هر شب در را به رویم باز نخواهی کرد.

مادر ، اگر روزی رفیق مهربانی امد سراغ من،

بگو : فرزندم به ناکامی جان داد.

کلام اخرش این بود :خداحافظ عزیزانم

            خداحافظ رفیقانم

 خداحافظ...خداحافظ


[+] نوشته شده توسط faeze در 20:44 | |







یکی را دوست میدارم

یکی را دوست میدارم

ولی افسوس، او هرگز نمی داند

نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من که

                             او را دوست میدارم،

ولی افسوس،

او هرگز نگاهم را نمی خواند.

به برگ گل نوشتم من که

                         او را دوست میدارم،

ولی افسوس،

او برگ گل را به زلف کودکی اویخت تا او را بخنداند.

به مهتاب گفتم ای مهتاب،

سر راهت به کوی او سلام من رسانُ گو که

                            او را دوست می دارم.

ولی افسوس،

یکی ابر سیه امد زِ ره روی ماه تابان را بپوشانید.

صبا را دیدم و گفتم ،صبا دستم به دامانت،

بگو از من به دلدارم که

                            او را دوست میدارم.

ولی افسوس،

زِ ابر تیره برقی جستُ قاصد را میان ره بسوزانید.

کنون وا مانده از هر جا دگر با خود کنم نجوا،

یکی را دوست می دارم،

ولی افسوس،

                           او هرگز نمی داند


[+] نوشته شده توسط faeze در 18:54 | |